Nie jest dopuszczalne zastrzeżenie kary umownej na wypadek odstąpienia od umowy z powodu niewykonania zobowiązania o charakterze pieniężnym. Jeden z dotychczasowych kierunków orzecznictwa sprowadzał się do argumentacji, że jeżeli odstąpienie od umowy jest następstwem niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania pieniężnego, powództwo o zapłatę kary za takie odstąpienie nie może być uwzględnione z uwagi na kategoryczne brzmienie art. 483 k.c., który określa, że zastrzeżenie kary umownej może nastąpić wyłącznie na wypadek niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania niepieniężnego. Inne składy orzecznicze Sądu Najwyższego przyjmowały natomiast stanowisko, zgodnie z którym skuteczne odstąpienie od umowy stwarza w relacjach stron nowy stan prawny będący podstawą ich rozliczeń (art. 494 k.c.) i z tego powodu dopuszczalne jest dochodzenie kary umownej bez względu na to, czy podstawą odstąpienia było uchybienie w wykonaniu pieniężnego, czy niepieniężnego świadczenia stron.